Budzisz się w starym, pruskim zamczysku. Nie masz pojęcia, gdzie właściwie jesteś. Chwilę później odnajdujesz napisany przez ciebie list. List do siebie samego. Coś o amnezji wywołanej na własne życzenie, konieczności zamordowania właściciela zmurszałego domostwa oraz grozie czającej się w mroku. O tym, by uciekać, nie walczyć... Brzmi to wszystko ogólnikowo i enigmatycznie, tak też jest serwowana fabuła ? poprzez wyrwane z kontekstu zapiski, fragmenty dzienników czy skrawki wspomnień. Czujesz się zagubiony, klimat zagrożenia narasta, upiorny wiatr szepce za oknami ponurą melodię, a głosy w twej głowie nie dają spokoju. I ta przytłaczająca, niemal namacalna ciemność...

Nie od dziś wiadomo, że największe makabreski skrywa nasza wyobraźnia. Frictional Games wykorzystuje ten prosty fakt w sposób absolutnie mistrzowski. Rozgrywka to nieustanne balansowanie na granicy obłędu. Dbanie o kondycję psychiczną przychodzi z trudem, jako że niewiele tu miejsc, w których możemy poczuć się bezpieczni. By umysł nie pogrążył się w ostatecznym szaleństwie, musisz jak najczęściej przebywać w zasięgu uspokajającego blasku światła. Na zapalaniu świec i latarni upłynie ci lwia część zabawy. Względnie da się też posłużyć przenośną lampą. [Eugeniusz Siekiera]