Tak więc między narodzinami Williama i Harry'ego - kompletna ciemność. Nie pamiętam z tego wiele, wyparłam to z pamięci, bo takie bolesne. Harry pojawił się cudem. Byliśmy blisko, naprawdę bardzo blisko przez sześć tygodni przed narodzinami Harry'ego, bliżej niż kiedykolwiek przedtem, i kiedykolwiek potem. I w momencie, kiedy Harry się urodził, bang, nasze małżeństwo, wszystko przeminęło z wiatrem. Wiedziałam, że Harry będzie chłopcem, bo widziałam to na zdjęciu USG. A Karol zawsze chciał mieć córkę. Chciał dwoje dzieci i chciał córkę. Wiedziałam,że urodzi się chłopiec, ale mu o tym nie powiedziałam. Urodził się Harry, Harry był rudy i Harry był chłopcem. Pierwszy komentarz to: O Boże, to chłopiec, a drugi - i nawet jest rudy. Coś we mnie zamarło. Wtedy już wiedziałam, że wrócił do swojej Pani, choć jakimś cudem zdołaliśmy mieć Harry'ego. Harry był radością i, prawdę mówiąc, miał bliższy kontakt z ojcem niż w tym samym czasie William. Podczas uroczystości chrztu Harry'ego Karol podszedł do mojej matki, żeby porozmawiać i powiedział: Jestem tak rozczarowany - myślałem, że to będzie dziewczynka. A mamusia, nie zastanawiając się długo, odcięła się: Powinieneś być wdzięczny, że dziecko urodziło się normalne. I w tym dniu zatrzasnęły się jakieś drzwi, on tak właśnie reaguje, kiedy ktoś odpowie na jego zaczepkę.