Bohater powieści Księstwo. Trylogia młodzieńcza, wywodzący się ze wsi pod Świętym Krzyżem, środowiska, w którym obowiązuje prawo pięści i sztachety, czyni wszystko, aby wyrwać się w szeroki świat. Po ciężkiej kontuzji kolana nie może grać w piłkę, nie zostanie drugim Maradoną, więc postanawia... pisać wiersze, w czym patronuje mu Goethe. Rezygnuje ze studiów prawniczych w Lublinie i trafia do Wrocławia, by studiować polonistykę. Z powodu trudnej sytuacji materialnej, choroby matki oraz marzenia o sfilmowaniu jednego ze swych opowiadań, wikła się w szemrane interesy. Matka umiera, a filmu nie udaje się skończyć. Pozostaje jednak świetna groteskowa powieść o polskiej współczesności. Masternak to jeden z nielicznych pisarzy młodego pokolenia, który z konsekwencją portretuje Polskę i Polaków.

Na podstawie książki Andrzej Barański nakręcił film pod tym samym tytułem.

Masternak jest takim amerykańskim chłopakiem, który bez żadnego ubezpieczenia odważnie rusza w świat. Jak na razie ze wszystkich wypraw wrócił na tarczy, ale życiowe porażki przezwyciężył, pisząc kolejne świetne książki. W porównaniu z Amerykanami brak mu liryzmu. Jest bardzo ostrym obserwatorem. Twarda walka, którą toczy o utrzymanie się na powierzchni, pozbawiła go sentymentalizmu. Współczucie dla pokrzywdzonych i poniżonych zostawia czytelnikom. I osiąga to, jest bardzo skuteczny - twarda, męska proza Masternaka jest bardzo ludzka.

Trzeba jeszcze wspomnieć o obezwładniającym poczuciu humoru tego pisarza. Nawet trudno mi przywołać tutaj kogoś ze współczesnych, kto byłby podobny do Masternaka. Myślę raczej o Gogolu, Szczedrinie. To są uderzenia jak młotkiem.
Andrzej Barański w Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej, 2009

O Niech żyje wolność:

Książkę się ?czyta? i coś po niej zostaje: barwny, sugestywny, soczysty (i przerażający, gdy trzeba) obraz życia, o którym media, podsuwające codzienną papkę, nie wiedzą zbyt wiele.
Karol Maliszewski, Odra

Masternakowi udało się odświeżyć wyblakłe klisze, przede wszystkim dzięki ciekawej kreacji głównego bohatera, a zarazem narratora powieści.
Robert Ostaszewski, Gazeta Wyborcza

Czytelnik traci pewność i zaczyna się zastanawiać, czy nierówność młodego pisarstwa Masternaka jest cechą rodzącego się geniuszu czy raczej literackiego drygu, co nigdy nie wyćwiczy się w umiarze.
Tadeusz Dąbrowski, Dziennik

O Chmurołapie:

Znać od razu dobrze ułożoną rękę pisarską, która potrafi rozplanować efekty fabularne, przygotować niespodziewane zmiany prezentacji postaci, odsłonić nieoczekiwane okoliczności wcześniej opowiedzianych wypadków.
Tomasz Mizerkiewicz, FA-art

Masternak bardzo pięknie opowiada, tu dodaje ciut ironii, tam humoru, buduje zgrabne puenty - tak, że całość jest świetnie skonstruowana.
Justyna Sobolewska, Przekrój

Zbigniew Masternak uwiódł wielu krytyków nietuzinkowym talentem i przewrotną prostolinijnością.
Marcin Wilk, Dziennik Polski

O Scyzoryku:

W tej powieści Machiavelli podał Małemu Księciu dłoń, umożliwiając mu przeskok z dzieciństwa filozoficznej przypowiastki w podstępny bildungsroman.
Łukasz Plata, Cegła